Στις 21 Μάρτη πραγματοποιήθηκε στο ΤΕΙ εκδήλωση με dj set, open mics και graffiti. Το γεγονός αυτό διοργανώθηκε και καλέστηκε από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι ΤΕΙ Αθήνας ως μια πρώτη απάντηση στο καθεστώς καθαρότητας και αποστείρωσης που επιβάλλει η διοίκηση και οι παρατρεχάμενοί της, όχι μόνο στην κοινότητα του ΤΕΙ αλλά και σε άλλες σχολές. Δηλαδή, τα συνεχόμενα ασπρίσματα των τοίχων -κυρίως στα κοινωνικοπολιτικά συνθήματα που δε συμπαθούν-, και το κατέβασμα των αφισών. Αν και πρώτη φορά επικράτησε τέτοια αναστάτωση εντός του ΤΕΙ γι αυτή την εκδήλωση, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται στους χώρους μας. Πιο συγκεκριμένα, το 2009 καλέστηκε το “reclaim the walls”από το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι, που ολοκληρώθηκε με επιτυχία, και το Σεπτέμβρη του 2016 έγινε τέτοιου είδους εκδήλωση στην διάρκεια της κατάληψης του ιδρύματος από «αναρχικούς/ες-αντιεξουσιαστές/ριες».
Δυο βδομάδες πριν από την εκδήλωση, άρχισε να κολλιέται η αφίσα στους τοίχους και να επικοινωνείται με κόσμο, με αρκετά θετική ανταπόκριση των φοιτητών από τις πρώτες στιγμές.
Από την άλλη πλευρά, μια μέρα πριν την εκδήλωση, στάλθηκε ένα θρασύ αλλά και ταυτόχρονα αστείο κάλεσμα προς τη φοιτητική κοινότητα. Το θράσος του Μπρατάκου είναι ότι απευθυνόταν στους /τις φοιτητ.ρι.ες ως «συναδέλφους», παρόλο που οι σχέσεις του με τον κόσμο του ΤΕΙ περιορίζονται στα άτομα της διοίκησης, σε γλείφτες καριερίστες μελλοντικά αφεντικά και στους σιχαμένους φοιτητές των κομματικών παρατάξεων. Σαν να μην έφτανε αυτό, κάλεσε τους φοιτητές να βάλουν μπροστά τα σώματα τους για να προστατέψουν τα συμφέροντα του ίδιου, και εδώ έρχεται το αστείο της υπόθεσης, με μια ανθρώπινη αλυσίδα.
Δεν θα μπορούσαμε να μην ευχαριστήσουμε την προεδράρα γι αυτή την πολύτιμη βοήθεια στην κατά τ’ άλλα αργοπορημένη προπαγάνδιση της εκδήλωσης, με την αποστολή της αφίσας και του λόγου μας σε όλη τη φοιτητική κοινότητα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…
Από τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης η αγωνία και το σούσουρο στους χώρους του ΤΕΙ ήταν αισθητό. «Μα τι θα γίνει με τα graffiti, τι θα γίνει με την αλυσίδα;!»
Ο κόσμος μαζεύτηκε, ο ήχος στήθηκε, οι γκραφιτάδες άρχισαν το βάψιμο, η μουσική ξεκίνησε, οι τοίχοι εντός και εκτός του ΤΕΙ άρχισαν να γεμίζουν με συνθήματα και graffiti. Στη συνέχεια άνοιξαν και τα μικρόφωνα. Για 6 και περισσότερες ώρες οι τοίχοι έφυγαν από τους τσιφλικάδες της διοίκησης και πέρασαν στα χέρια των φοιτητών και μη που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Λίγο πιο πέρα παρατηρήσαμε κάποιους διοικητικούς με καθηγητές και 4-5 φοιτητές που για ανθρώπινη αλυσίδα δεν έφταναν σίγουρα, για καμία ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα ίσως. Κοινώς, οι γλείφτες του Μπρατάκου μαζεύτηκαν για να κάνουν «μάθημα» αισθητικής σε εμάς για τους χώρους στους οποίους ζούμε και δρούμε καθημερινά.
Τι γίνεται όμως με το graffiti?
Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει το graffiti και το street art να μπαίνουν σε καλλιτεχνικές γκαλερί και να νομιμοποιούνται για χάρη του κέρδους και του εναλλακτισμού. Εμείς όμως μαχόμαστε ενάντια σε τέτοιες λογικές, καθώς δε θεωρούμε το graffiti ένα περιστασιακό lifestyle, αλλά ένα μέσο έκφρασης και δημιουργίας. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για ένα απ’ τα πολεμοφόδια των καταπιεσμένων μέσω του οποίου οικειοποιούνται τους δρόμους και τις πλατείες, σπάει η γκρίζα μονοτονία του αστικού τοπίου, αμφισβητείται έμπρακτα η ατομική ιδιοκτησία και διαδίδονται συνθήματα, νοήματα και απεικονίσεις που εκφράζουν απελευθερωτικά και ανατρεπτικά προτάγματα. Το εναλλακτιλίκι και η “μοντερνοποίηση” της δημιουργικότητας μάς αφήνουν παγερά αδιάφορους και σε καμία περίπτωση δεν τέμνονται με τις αξίες και τις πεποιθήσεις μας.
Εν κατακλείδι, θέλουμε να καταστήσουμε σαφές πως δεν πρόκειται να σταματήσουμε τη δράση μας με κανέναν τρόπο. Όσες αφίσες και να σκίσουν, όσους τοίχους και να ασπρίσουν, όσες “αλυσίδες” και να κάνουν, θα είμαστε εδώ και θα συνεχίζουμε να δημιουργούμε καταστάσεις με τους δικούς μας όρους, όχι γιατί είναι αυτοσκοπός μας να είμαστε εριστικοί απέναντί τους, αλλά και επειδή είμαστε πεπεισμένοι/ες ότι τα πανεπιστήμια, οι δρόμοι, οι γειτονιές μάς ανήκουν. Οι πρόεδροι και οι τιποτένιοι των διοικήσεων, καθώς και των κομματικών παρατάξεων, ας ξέρουν ότι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με όλους και όλες μας και πως πάντα θα έρχονται αντιμέτωποι με εμάς.
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΠΝΟΗ ΣΤΗΝ ΑΝΙΑΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ, ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ, ΟΣΟΙ ΑΡΝΕΙΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΥΤΟ, ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ GRAFFITI ΚΑΙ ΜΠΟΓΙΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
